Łukasiewicza 6, dawny dom kupca Beyer 

W Szczecinie masa jest uroczych starych domków, które mijamy bez większego zainteresowania lub nawet nie wiemy, gdzie się znajdują – okolice Pogodna to wiele różnych uliczek, w tym takich, jakie kończą się ślepo. Tam zagląda mało ludzi, mało spacerowiczów. Jedną z takich jest uliczka Ignacego Łukasiewicza, która leży tuż obok dość ruchliwej Traugutta oraz głównej Wojska Polskiego, jednak od tych ulic jest odcięta. Główny wjazd znajduje się od Waryńskiego. Wkrótce sielskość tej uliczki może się nieco zmienić – jeżeli miasto postanowi rozwijać dalej obwodnicę śródmiejską wzdłuż linii kolejowej, tuż za opisywanym dziś domkiem. Jesteśmy pod adresem Łukasiewicza 6 w Szczecinie. To domek mocno ukryty przed oczami szczecinian – stoi przy ślepej uliczce, kilka numerów obok przesmyku w kierunku Traugutta. Ktoś kto się tam „specjalnie nie zapędzi” nigdy tego domku nie zauważy 😉 

Ignacy Łukasiewicz i Hans Holbein

Dzisiejszego patrona ulicy chyba nie trzeba dokładnie przedstawić – postać Ignacego Łukasiewicza jest bardzo znana. Urodził się 8 lub 23 marca 1822 roku we wsi Zaduszniki na Podkarpaciu. Był niezwykłym filantropem, ale zapisał się na kartach historii głównie jako przedsiębiorca, który założył pierwszą na świecie kopalnię ropy naftowej, a także wynalazł lampę naftową. Do dziś istnieje też apteka Mikolascha we Lwowie, gdzie Ignacy Łukasiewicz był pracownikiem i farmaceutą. Jego grób istnieje do dziś na cmentarzu w Zręcinie, zmarł 7 stycznia 1882 roku we wsi Charkówka, również na Podkarpaciu.

Patronów przedwojennych podawano… dwóch. Dlaczego tak? Bo był nim Hans Holbein, a ten „dzielił się” na młodszego i starszego. Junior urodził się prawdopodobnie w 1497 roku w Augsburgu, a zmarł 29 listopada 1543 roku w Londynie. Był portrecistą, grafikiem i malarzem, a wśród jego znanych prac jest portret Erazma z Rotterdamu z 1523 roku, ilustrował również Biblię Lutra z 1538 roku. Senior (starszy) urodził się około 1465 roku w Augsburgu, a zmarł w 1524 roku w Issenheim. Był autorem witraży, scen religijnych i portretów.

W kontekście dawnej Holbeinweg, dzisiejszej Łukasiewicza można dopisać, że uliczka ta była wydzielona już przed I Wojną Światową, ale jej faktyczna zabudowa rozpoczęła się dopiero w połowie lat trzydziestych. Pierwotnie dochodziła do Wojska Polskiego, z czasem jednak została „ścięta”, a do Traugutta utworzono łącznik.