Moniuszki 4, dawna willa doktora Rudolfa Ahrens 

Wille, które otaczają Jasne Błonia dla wielu zdają się być bardzo stare, a takie nie są 🙂 Wszystkie poza tymi, które znajdują się w pobliżu szpitala wojskowego (od strony Pomnika Czynu Polaków) powstały w połowie lat trzydziestych XX wieku. W kontekście przedwojennego i powojennego patrona dzisiejszej ulicy Moniuszki lepiej odesłać do poprzedniego postu i innej willi – opis kim był Moniuszko i kim był Richard Wagner można przeczytać pod tym adresem. Stare budynki możemy nazywać od nazwiska dawnych pierwszych właścicieli albo od nazwiska ludzi, którzy posiadali budynek najdłużej. W tym wypadku adres Moniuszki 4 powinien nosić w przenośni nazwę „Willa Müller”, problem w tym, że takie nazwisko jest jak Kowalski lub Nowak w Polsce, a pani która widnieje jako pierwsza właścicielka żyje tam tylko około roku. Niestety, poszukiwania kim konkretnie była wdowa Martha Müller nie przyniosły efektu mimo prób porównywania jej poprzednich adresów, księgi nie podają też jej nazwiska panieńskiego, podobnie poszukiwania dokumentów na jej temat nie przyniosły skutku.

Jeszcze 10 lat temu willa wyglądała dość kiepsko – z małego ogródka przed budynkiem (od Moniuszki) wysypywał się bluszcz, który gęsto porastał cały budynek. Nadbudówka nad przedwojennym budynkiem przypominała trochę nieestetyczną doklejkę z paneli. Kiedy jakiś miejski hejter mówi, że w mieście nie dba się o stare budynki to jednym z przykładów jego błędnego myślenia są wille wokół Jasnych Błoni – sąsiednie przeszły remonty i odświeżenia. Inaczej niż ponad 10 lat temu wygląda willa pod numerem 3, 5, 6, gdzie działa Między Wierszami, pomijając już remont całego sąsiedniego gmachu Urzędu Miejskiego. Nie wszystkie przeszły takie remonty, jak willa pod numerem 3, 4, 5 i 6, ale jednak. W willi, jaką przed wojną zajmowała chwilę wdowa Müller, a po niej Rudolf Ahrens, bogaty kupiec, była przed remontem nieco bardziej „ubrana w zieleń”, ale sam budynek po prostu był pokryty bluszczem. Dzisiaj zadbano o płot przywrócony do starego stylu, odsłonięto klinkierowe elementy elewacji, zadbano o ganek oraz dach. Zamiast doklejki z paneli jest symetryczne poddasze.

W 1936 roku księgi podają kolejnego właściciela – zaledwie rok po wdowie Müller – był to jeden z bogatszych mieszkańców Szczecina, syn konsula, filantropa i człowieka zafascynowanego historią. W momencie, kiedy Rudolf Willy Paul Martin Ahrens stał się właścicielem willi Moniuszki 4 był lekko po trzydziestce, urodził się 13 października 1902 roku w Szczecinie. Jego ojcem był znany i opisywany już wcześniej (patrz bloczek z powiązanym postem poniżej) Willy Ernst Martin Ahrens, późniejszy właściciel pięknego budynku przy Wincentego Pola. Jego matką była Katharina Charlotte Anna Ahrens z domu Lemcke, córka słynnego konserwatora zabytków, publicysty i człowieka, który dla historii Szczecina zrobił wiele – Hugo Lemckego.