Hale Pomorskie, dawne Pommernhalle i Bieselwerk 

Jedną z zapomnianych na kartach historii Szczecina ulic jest dawna “Am Bieselwerk“, która pochodzi i wskazuje konkretne nazwisko oraz zakłady pracy. W luźnym tłumaczeniu tę ulicę można nazwać “Na zakłady Biesela“. Dziś z tej ulicy korzysta wielu szczecinian w drodze do domu, do pracy, na Cmentarz Centralny albo do miejsca, gdzie te zakłady się znajdowały – później ulica zmieniła nazwę na An der Pommernhalle. Taką nazwę otrzymały hale, które znajdują się po zachodniej stronie dzisiejszej Santockiej. To obszar pomiędzy ulicami 26 Kwietnia, Santocką i Zielonogórską, jaki składał się z dwóch długich hal (tartaku Biesela) kilku dodatkowych budynków i zbudowanej również przed wojną Hali Pomorskiej od strony Świerczewskiej. Północna duża hala widoczna z ulicy 26 Kwietnia, która do około 2020 roku była w żółto-niebieskich kolorach, a dziś jest bardziej biała to obiekt o przedwojennej historii – dzisiejsza konstrukcja jest bardzo mocno przebudowana i niewiele przypomina przedwojenną. Pierwotnie stojące tu dwie długie hale zostały “nadbudowane” oraz połączone, a stanowiły tartak rodziny Biesel. W temacie dawnych Hal Pomorskich trzeba rozróżnić dwa adresy – dawny tartak i firmę przetwarzającą drewno, jaką prowadziła rodzina Biesel (od tego wzięła się nazwa Am Bieselwerk) była od strony 26 Kwietnia, a duży kompleks przeznaczony do hodowli nizinnego bydła, czyli po prostu czarno-białych krów ( 😉 ) stał od strony Świerczewskiej. 

Justus Biesel i Richard Biesel

Kiedy ścieżka od jego nazwiska – Am Bieselwerk – pojawia się w księgach adresowych zarządcą marki był już kupiec Richard Biesel, żyjący w 1923 roku na dawnej Kaiser-Wilhelm-Straße 68, czyli dzisiejszej Jana Pawła II. Dlaczego? Justus już nie żył. Biznes przejął Richard Karl Reinhold Adolf Biesel. Ten nie był synem Justusa, a był bratankiem – jego ojcem był kupiec Heinrich Emil Reinhold Biesel, a matką Wilhelmine Dorothea Johanna Juliane Biesel z domu Werth, jaką w księgach adresowych zdrobniale zapisano jako Minna Biesel. Te dane poznajemy z aktu ślubu jego syna. Konkretnie dziedzic marki Biesel – Richard Karl Reinhold Adolf Biesel – urodził się 7 maja 1869 roku w Szczecinie, a związek zawarł 14 czerwca 1911 roku. Jego matką była w okresie powstania uliczki Am Bieselwerk była wspomniana wdowa Minna, jaka żyła pod dawną Preußischestraße 15, na parterze, niedaleko od biznesu swojego syna oraz męża.

Swoje biuro dziedziczący markę pan Richard miał pod tą samą ulicą ale o numerze 19a, dzisiaj to Mazurska, a kamienica 15 mimo że okoliczne przeszły remont, ta wciąż na niego w 2024 roku czeka. Adres Mazurska 19a zdaje się istnieć do dziś na tyłach kamienicy, jaka w maju 2019 roku była w remoncie. Jego firma zajmowała się produkcją drewna, posiadała tartak, produkowała fornir i specjalizowała się w drewnie dębowym. Reklamował swój biznes masą reklam i wpisów w księgach branżowych, skąd wiemy dokładniej, że był to tartak parowy. Z ksiąg branżowych wynika, że Justus Biesel prowadził swój biznes pod Mazurską 19 przynajmniej od początków XX wieku. W temacie tej rodziny warto dopisać, że Heinrich Emil oraz jego żoną Wilhelmine Dorothea (Minna) mieli całą gromadkę dzieci. Wymienienie wszystkich zajęłoby kolejny akapit, a skupiamy się tu głównie na marce i budynku Hal Pomorskich (Pommernhalle) oraz tartaku rodziny Biesel. Warto zaznaczyć, że właścicielem terenu było miasto Szczecin. Jako ciekawostkę można podać, że Richard Biesel w 1921 roku wypoczywał w lokalu Splendid w Świnoujściu.