Co stało na miejscu biurowca ZUS Pomeranus w Szczecinie? 

Kamienica przetrwała – już w 1946 roku w Kurierze Szczecińskim pojawia się ogłoszenie, że poszukiwana jest pomoc domowa w mieszkaniu numer 1. Niestety bez podania nazwiska do kontaktu lub właściciela. W 1949 roku (po remoncie, wg Kuriera Szczecińskiego) powstało przedszkole numer 13, jedno z ówcześnie 15 przedszkoli w Szczecinie. Również w tym roku dowiadujemy się o czymś trywialnym – o położeniu wycieraczek tak, by małe dzieci musiały obowiązkowo wytrzeć buty. W prawo od wejścia znajdowała się szatnia, a remont wnętrza miał być zrobiony bardzo dokładnie. Był też pokój lekarski i obszerne sale do zajęć. Podaje się nazwiska uczniów przedszkola sprzed wielu dekad – pięcioletnia Marina Szymańska oraz trzyletni Janusz Pawlak. W 1950 roku również z tej gazety dowiadujemy się, że w budynku działała spółdzielnia „Szczecinianka” poszukująca księgowego i mistrzynię bieliźniarstwa na stanowiska krawcowej. Kolejny wątek opisuje Kurier Szczeciński z 1955 roku (patrz galeria) – pojawiła się skarga, że od 8 do 9 rano dziećmi opiekowała się… sprzątaczka. Dzieci miały otrzymywać inne jedzenie niż w spisie potraw. W 1962 roku poznajemy mieszkańca adresu Matejki 28/12 (w opisywanej kamienicy), był nim ślusarz Marian Majder.

Grabowerstraße 29 / Matejki 29, powojenny Okręgowy Związek Rybacki

Kamienicę pierwszy posiadał mieszkający pod numerem 30, tuż obok, mistrz stolarski Carl Ernst Friedrich Paepke, zajmujący II piętro. Również umrze krótko po jej budowie – urodził się około 1828 roku i był szczecinianinem z urodzenia. Zmarł 23 grudnia 1893 roku, a wdową po nim została Emma Sophie Louise Paepke z domu Pfeil. Parter zajmie handlarz i kupiec Hermann Raschke, drugie piętro wdowa po radcy i prawniku Anna Bertha Pitzschky z domu Kahl (jej mężem był Eduard Pitzschky). Pani Anna Bertha również umrze krótko po zamieszkaniu w kamienicy – 6 grudnia 1891 roku. Trzecie piętro zajmie radca okręgowy Hugo von Knebel-Döberitz, jaki wkrótce się wyprowadzi, a jego miejsce zajmie możliwe, że znana persona – wdowa po senatorze, pani Johanna Niekammer z domu Baade. Zmarła krótko po przeprowadzce z opisywanej kamienicy w wieku aż 92 lat, 16 listopada 1919 roku. W tej kamienicy żył też szewc – August Krall. Na początku XX wieku kamienicę przejmą bracia Pohl i będą posiadać kamienicę również krótko przed I Wojną Światową, konkretnie z braci właścicielem będzie Carl Richard Pohl, zajmie czasowo parter.

Z ciekawszych postaci żyć tu będzie dentysta Friedrich Hindrischedt prowadzący markę Sauerbier & Hindrischedt. Z ciekawszych postaci z tego adresu w okresie I Wojny Światowej to mający zakład produkcji żaluzji w podziemiu pan o nazwisku Liekfeld. Pan Karl Pohl przeniesie się po I Wojnie Światowej na parter oraz otrzyma tytuł „gutsbesitzer” (właściciel majątku ziemskiego), co oznacza że był majętnym człowiekiem. Pierwsze piętro zajmie po wielkiej wojnie doktor i radca powiatowy Max Reuscher, a krótko po nim profesor i doktor profesor o nazwisku Birnbaum. Drugie zaś zajmie bogaty właściciel linii żeglugowych Ernst Scharlau. Na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych w piwnicy otworzy się zakład ślusarski, jaki prowadził mistrz Otto Weißhuber. Tuż przed II Wojną Światową z kamienicy wyprowadzi się sporo osób, a posiadać ją wciąż będzie kupiec Karl Richard Pohl. Trzecie piętro zamieszkiwać będzie generał major na emeryturze żyjący tu już od paru lat Albrecht von Köller, a z ciekawszych postaci pojawi się doktor i powiatowy lekarz weterynarii o nazwisku Witte.