Ernst Richard Neisser i jego młodość
Mowa o synu kupca Salomona Neisser i jego żony Julie z domu Sabersky – był nim Ernst Richard Neisser. Kończąc szkołę w Legnicy w 1883 roku natychmiast udaje się na studia do Berlina, Wrocławia, Feiburga oraz Heidelbergu. W 1888 roku w wieku 25 lat otrzymuje tytuł doktora. Swoją pracę doktorską pisał z… późniejszym noblistą! Starszy od niego o 9 lat Paul Ehrich był mentorem Ernsta, a wspólnie pracowali nad pracą doktorską. Wiele lat później jego “wspólnik naukowy” otrzymuje nagrodę nobla, a dziś uznawany jest za twórcę chemioterapii.
Margarethe Pauly, wybranka serca Ernsta
Fotografię rodziny Pauly, z której pochodziła żona Ernsta znaleźć można tutaj, pokazywał ją Mariusz:
https://www.facebook.com/…/Szcze…/posts/579034582732899/
Kilkadziesiąt lat później spora część osób z tego zdjęcia zginie w trakcie Holokaustu.
Na świat przychodzi córka Sussane, a w 1906 roku syn Peter.
W 1899 roku zajmuje się reorganizacją szpitala, która idzie w doskonałym kierunku. W tym roku powstaje też pododdział dla pacjentów podejrzewanych o gruźlicę oraz inne wydziały badania tej choroby. Ernst Neisser sprawia, że przez kolejne 30 lat szpital miejski w Szczecinie eksploduje do rangi świetnie wyposażonego obiektu. Jednak rosnące miasto oraz okoliczne miejscowości wymagają kolejnych obiektów – od 1915 roku powstaje znany nam dziś szpital w Zdunowie, który poprowadzi prawa ręka Neissera, doktor Hermann Braeuning.
Budowa szpitala w Zdunowie
Warto zaznaczyć, że na finansowanie i budowę obiektu bardzo mocno naciskał właśnie Ernst Neisser. Tutaj ciekawostka: bo bywało, że nawet lekarzy prowadzących szpitale lub oddziały powoływano do wojska, jednym z powołanych był właśnie uczeń Neissera – doktor Braeuning. Oczywiście, często bywało że nie chodziło o front, a organizację szpitali dla chorych i rannych
Rodzina staje się bardzo “naukowa” – niemal wszyscy członkowie stają się naukowcami, badaczami lub osobami związanymi z nauką, a mężem jednej z kobiet z rodziny był doktor Walter Riezler, dyrektor muzeum szczecińskiego muzeum miejskiego. Ten również w 1933 roku został przez “brunatnych” “emerytowany” za nieposłuszeństwo. Inną “medyczną” postacią w kręgach tej rodziny był mieszkający w Szczecinie doktor Adolf Guttentag. Swój gabinet prowadził przy Kaiser-Wilhelm-Str 12, po przejściu na emeryturę przeprowadził się z rodziną do Hirschberg.
Tutaj bardzo fajna ciekawostka
Po pierwsze, ta kamienica stoi do dziś. Po drugie, króciutko ich sąsiadem była postać, którą już opisywałem – Paul Kalmus – mieszkał w 1933 roku obok pod 31:
https://www.facebook.com/…/Szcze…/posts/939345916701762/
Po trzecie, w budynku Arndstraße 30, później, powstał… polski konsulat!
Tak, dobrze rozumiesz, polski konsulat w dawnym niemieckim Stettinie.
O tym temacie pisałem tutaj:
https://www.facebook.com/…/Szcze…/posts/870768663559488/
Śmierć syna
Przez kolejne lata profesor Ernst Neisser zarządza szczecińskim szpitalem współpracując z znanymi lekarzami i naukowcami, otwierając kolejne oddziały i wprowadzając nowoczesne metody leczenia również w Szczecinie. Niestety, w 1929 roku nastaje tragedia – jego syn, Peter Neisser umiera w Heidelbergu, mając zaledwie 23 lata. Jego fotografię mamy tutaj:
https://www.facebook.com/…/Szcze…/posts/578840802752277/
Rozkręca się za to kariera jego córki Sussan. Jej mężem zostaje znany Hans Vogel, późniejszy dyrektor Hessisches Landesmuseum w Kassel.
Pod koniec lat 20tych osiąga swój cel – tworząc świetnie działający system szpitalny, w którym pacjentów dawniej skazywanych na śmierć przede wszystkim się leczy, a nie jak do przełomu XIX i XX wieku jedynie obserwuje i czeka na poprawę.
Wyjazd ze Szczecina i samobójstwo żony
Niestety żona Ernsta – Margarethe – zaczęła chorować na depresję i od 1938 roku żyła w sanatorium, a 12 października 1941 roku popełniła samobójstwo, pogrzeb odbył się w tajemnicy z racji pochodzenia. Córka Ernsta i Margarethe po tym wydarzeniu sama planowała odebranie sobie życia oraz rozwód z mężem. Jednak, wytrzymała traumę.
Próba aresztowania i zesłania na zagładę
Ernstowi pomagała jego kuzynka, również nie w młodym wieku – Luise Neisser urodziła się w 1861 roku. Mieszkali w 1942 roku w Berlinie, do ojca regularnie zaglądała córka – Susanne – która dowiadując się, że jej ojciec i Luise mają zostać wywiezieni do obozu koncentracyjnego w Theresienstadt, rozpoczęła desperacką walkę. Apelowała do znajomego prawnika, jeszcze istniejącej społeczności żydowskiej, znajomych i sanatorium w którym zmarła Margarethe, żona Ernsta.
Luise i Ernst poinformowali wcześniej Susann, że planują zażyć truciznę, jeżeli mieliby trafić do obozu. “Wyrok” w postaci wezwania otrzymali nieco wcześniej. Sytuację rodziny znał dyrektor sanatorium, w którym zmarła żona Ernsta – przyniósł na ostatnie spotkanie leki, które w odpowiednim stężeniu spowodują śmierć. Luise zmarła niemal natychmiast 1 października 1942 roku, Ernst nie odzyskując świadomości kilka dni później, już po tym jak przybyło Gestapo, w szpitalu, 4 października 1942.
Dom w którym mieszkali i w którym popełnili samobójstwo stoi do dziś w Berlinie Charlottenburg, przy Eichenallee 25.
Terror spotkał też innych członków rodziny (nazwiska Herrnstadt), którzy zginęli w trakcie Holokaustu. Kilkoro z nich mieszkało w Szczecinie przed wojną.
Wiele zależności rodzinnych znajdziemy też na blogu, w którym rodzina publikuje treści: https://bruckfamilyblog.com/category/ernst-neisser/
Możesz dołączyć do grupy Facebook! Post o powyższej treści znajdziesz klikając w ikonę!
Prócz tego znajdują się tam inne nieopublikowane na stronie posty.
Podziel się postem ze znajomymi!