„Jugendvereinigung Nemitz” w Ahrens-Gartens, czyli o Niemierzyńskim Stowarzyszeniu Młodzieży w Ogrodach im. Ahrens 

Ahrens Garden , znajdowały się na terenie od nasypu kolejowego wzdłuż Geothealle (ulicy Kochanowskiego) do Laubenkolonie (ogrody działkowe) na wysokości Goetheweg (ulica Fałata) i Am Kückemühbah (ulica Bułgarska). Był to pierwszy ogród botaniczny powstały w tej części doliny, na tzw. zielonym połączeniu miedzy Quistorppark (Park Kasprowicza), a Eckerberg Wald (Las Arkoński), wzmianki o nim możemy znaleźć już z datą 1919 roku. Ziemie wcześniej należały Pommersoher Industrie Verein, czyli Pomorskiego Towarzystwa Przemysłowego w Szczecinie,. którego akcje były własnością Rodziny Quistorp. Tereny ogrodów zostały podarowane miastu w 1908 roku wraz z zielonymi terenami w dzielnicy Nemitz, później nazwanymi Quistorppark (Park Kasprowicza).

 

Ahrens-Garden przepasany alejkami z rzadką, ale również miejscową roślinnością, ogólnodostępny, pod opieką Rodziny Ahrens… Nazwa ogrodu została nadana przez syna Willy Ahrens, na cześć ojca, Augusta Arhens’a (1779-1841), słynnego entomologa, jednego z twórców stowarzyszenia ’Entomologischer Verein zu Stettin’ (Stowarzyszenie Entomologiczne w Szczecinie), ale z czego większość może go kojarzyć, był właścicielem firmy Schütt & Ahrens, fabryki maszyn i urządzeń rolniczych, bardzo prężnie działającej swego czasu nie tylko w samym Stettin, ale kraju i świecie.

 Willy po śmierć ojca przejął firmę prowadząc ją i rozwijając już jako jedyny właściciel, ale również stał się głównym zarządcą Ahrens-Gartens. Willy Ernst Martin Ahrens (1868-1935), żonaty z Kathariną z domu Lemcke. Miał on czworo dzieci: Augusta i Rudolfa, którzy zostali współwłaścicielami firmy Schütt & Ahrens, oraz Käthe, która wyszła za mąż w Halle, oraz Helmutha, który również pracował w firmie. Od 1903 roku związany był ze Szczecinem jako radny, działał w różnych komisjach, m.in. ds. rozwoju, ds. transportu, ds. opieki nad dziećmi i młodzieżą osieroconą. W 1920 roku stanął na czele Rady Miasta Szczecin. Pracował także jako duński konsul królewski. Przez wiele lat był skarbnikiem Towarzystwa Historii i Archeologii Pomorza . Był także członkiem Niemieckiego Klubu Alpejskiego i przez 12 lat przewodniczył sekcji szczecińskiej.

Dzięki pracy Willya na rzecz osieroconych dzieci w komisji miasta w 1919 roku w Ahrens-Gartens powstaje dom „Jugendvereinigung Nemitz ” – Niemierzyńskiego Stowarzyszenia Młodzieży. Był to obiekt, w którym schronienie mogły znaleźć zarówno dziewczęta i chłopcy z domów osieroconych, potrzebujących wsparcia i pomocy. Dom otoczony był ogrodami i stał w wzdłuż drogi Goetheweg (ulica Fałata). Młodzież będąca pod opieką stowarzyszenia uczęstrzała do szkoły przy Nemitzer Straße (ulica Niemierzyńska), ale również działała w ogrodzie dbając o roślinność. W środku domu znajdowały się dwie hale noclegowe i łazienki, osobno dla dziewczynek i chłopców , oraz biuro stowarzyszenia i niewielkie pomieszczenie gospodarcze. Głównym prezesem był Willy Ahrens aż do swojej śmierci, później dom przejęty został przez miasto na rzecz osieroconych chłopców stanowiąc dla nich schronienie.

 

Od 1914 roku Willy mieszkał w okolicy, a dokładniej przy Lindenhoferweg 3 (Wincentego Pola 3). Swój dom wznios w tym miejscu jako pierwszy na ulicy – dwukondygnacyjna w większości konstrukcji drewnianej. Wokół budynku znajdowały się także dom ogrodnika i kierowcy (Wincentego Pola 3a), ale także ogród oddzielający oba domy 3 i 3a (dziś te tereny to ulica Chełmońskiego oraz niektóre działki za domem), a w nich pawilon ogrodowy oraz pomieszczenia kręgielni z torem.

Dom istniał jeszcze do 1943 roku , później zniknął z map Szczecina , a w miejscu Ahrens-Gartens znajdują się ogrody działkowe.

 

Źródło informacji i dokumentów: AP Szczecin, Adresbuch Stettin, ZBC Pomerania