Nieistniejąca dzisiaj Cafe Sonnenwinkel, czyli w tłumaczeniu luźnym "kąt słońca", "słoneczny kącik" zachowała się na niewielu kartkach pocztowych. W XIX wieku jej okolica - dzisiejsze uliczka Gościsława - była łysym pagórkiem. Również w czasie wojny teren był mocno piaszczysty i gdzieniegdzie pokryty ogródkami. W enklawę działkowej zieleni zamienił się dopiero po II Wojnie Światowej. Niestety, kawiarnia nie przetrwała do dziś.
Historia otacza nas ze wszystkich stron – w wielu miejscach miasta istniały zajazdy, kawiarnie, restauracje, które nie przetrwały do dzisiaj. Część została zniszczona przez II Wojnę Światową, inne zostały zamknięte już przed nią, inne przetrwały, ale nie dotrwały aż do dzisiejszych czasów, co jest czynnikiem naturalnym – biznesy powstają i znikają. Jest sekretne miejsce w Szczecinie, w którym mało kto spodziewałby się kawiarni z pięknymi drewnianymi zdobieniami, ławkami, stoliczkami oraz opcją podziwiania widoku na Odrę. Stała tam niegdyś kawiarnia Sonnewinkel, o której niestety nie ma dużo detali i szczegółów, ale wciąż możemy napisać o niej kilka słów i pokazać jak wyglądała. Jej region bardzo mocno zmienił się po II Wojnie Światowej – liczba mieszkańców okolicy drastycznie spadła, a dziesiątki kamienic zniknęły z powierzchni ziemi. Dzisiaj przy ulicy Blizińskiego, tuż obok dawnej Sonnenwinkel, powstało ogromne centrum logistyczne, które ja subiektywnie nazywam przestępstwem urbanistycznym. Dawniej okolice te były pokryte kamienicami i domami.
Jesteśmy w dawnym Züllchow, dziś to Żelechowa. Zajrzymy do biznesu, który na kartach Szczecina istniał dosłownie chwilę. Ale ta chwila oraz garstka zachowanych pocztówek pozwoliła zapisać się na dłużej! 🙂
DZIĘKUJEMY!
Cafe der Sonnenwinkel, kawiarenka na zboczu wzgórza
Punktem charakterystycznym, który umiejscowi nam i pozwoli łatwo dotrzeć do pozostałości kawiarni jest rondo znajdujące się przy skrzyżowaniu ulic Blizińskiego, Gościsława (to bardziej ścieżka leśna), Głowicka (podobnie), Druckiego–Lubeckiego oraz Konarskiego. Z tego ronda udajemy się na północy zachód w kierunku dzikiego lasku oraz wzgórz z działkami. Po naszej prawej stronie pojawią się schody, które w 2023 roku są trochę w kiepskim stanie. Do momentu istnienia kawiarni, te schody stanowiły jej prawą stronę, patrząc od dołu. W 1943 roku kawiarnia stała na skraju piaszczystej drogi, a jedynym terenem zielonym okolicy była skarpa w kierunku ulicy Blizińskiego oraz ogródki działkowe. Dziś teren pozostałości kawiarni znajduje się praktycznie w niewielkim lesie. Porównując zmiany – łuk Druckiego–Lubeckiego w stronę wschodnią (Konarskiego) dziś jest zadrzewiony, w 1943 roku na wprost do kawiarni mieliśmy bardzo duży piaszczysty trójkąt.
Ernst Schulz, właściciel kawiarni
Z pocztówek oraz z kolumn w księgach adresowych (dział kawiarni) znaleźć możemy właściciela Cafe Sommerwinkel – był nim Ernst Schulz. Wiemy też, że jego nazwisko i biznes pojawia się w 1930 roku na liście publicznych dłużników – uznać można, że biznes nie wiódł się najlepiej. Musimy pamiętać, że nazwisko te było bardzo popularne, dodatkowo równie popularnym było Schultz. Samych kelnerów Ernstów o tym nazwisku było kilku! W 1925 roku Ernstów Schulzów było niemal dwudziestu. Ślad pojawia się w drugiej połowie lat dwudziestych, gdy w Żelechowej (dawnym Züllchow) pojawia się handlarz wyrobami tytoniowymi i czekoladą, właśnie Ernst Schulz, mieszkający na dawnej Chausseestraße 25, dzisiejszej Dębogórskiej. To oczywiście tylko podejrzenie i teoria.
Jednak „plot twist” (zwrot akcji) pojawia się w 1929 roku – wtedy w księgach adresowych znajdziemy kawiarnię, jaką prowadził pan Ernst Schulz, o którym mowa. W tym samym roku wspomniany wyżej handlarz tytoniem i czekoladą znika. Daje nam to małe podejrzenie, że może być to ta sama postać. W 1929 roku pojawiają się dwa adresy opisujące lokalizację – Bachstraße oraz Südberg (Südstraße). W przypadku nazwy Bachstraße musimy pamiętać, że ta występowała w wielu miejscach dzisiejszego Szczecina – tutaj dotyczy konkretnie Züllchow, czyli Żelechowej. Odpowiednio: Bachstraße to dawna (wg mapy 1937) Głowicka, zaś Sudstraße to północny odcinek uliczki Gościsława. Przypominam! W Żelechowej! W innych częściach miasta nazwy dotyczyły innych ulic.
Niestety biznes prawdopodobnie został szybko zamknięty lub przejęty – w 1930 roku pan Ernst Schulz ze swoją kawiarnią Sonnenwinkel pojawia się po raz ostatni. Może mieć to związek z tym, że w 1930 roku widnieje na liście publicznych dłużników.
Dzisiaj po Cafe Sonnenwinkel został dolny mur oporowy oraz resztki cegieł, a także trochę elementów wyposażenia i wystroju wnętrz, porozrzucane po skarpie. Tuż obok, około 30 metrów w stronę hali logistycznej powstaje niewielki budynek. Niestety, ale co charakterystyczne dla nas – ruiny i okolica pełna jest śmieci.
Twórca całego tego zamieszania na Szczecin Znany i Historyczny, grzebiący pod każdą przedwojenną cegłą w Szczecinie. Dreptus okolicznus, gatunek pospolity. Droniarz, miłośnik ciemnego piwa, tematyki II Wojny Światowej. Codziennie? Po prostu brodaty brzydal.
Zajrzyj w okolicę!
Po prawej stronie znajdziesz mapę z lokalizacją omawianego tematu. To mapa interaktywna!
Możesz ja kliknąć i oddalić widok kółkiem myszy, co pozwoli Ci zobaczyć inne posty znajdujące się w tej okolicy. Możesz użyć „Mapy Historycznej” Szczecina, by zobaczyć ją w pełnej formie. Wiele postów znajdujących się w bliskiej odległości gromadzi się w grupy – je możesz rozdzielić kliknięciem na ikonę.
If you see this after your page is loaded completely, leafletJS files are missing.
Poprawka?
Kliknij i daj znać!
Ostatnia aktualizacja 2 lata temu
Możesz znaleźć ten post na naszej grupie Facebook „Szczecin Znany i Historyczny” klikając na ikonkę po prawej stronie. Prócz tego postu znajdziesz tam wiele innych, które nie są publikowane na naszej stronie. Masz coś ciekawego w temacie historii Szczecina? Nasza grupa to właśnie miejsce dla kogoś takiego jak Ty!
Post na FB
Skomentuj na Facebooku lub podziel się postem ze znajomymi!