Granica południowo-wschodnia, czyli ta od strony szlabanu wjazdowego na Osiedle Tatrzańskie przechodziła w linii prostej od ceglanego domku Arkońska 14 do granicy domków Zdrojowa 15a oraz Zdrojowa 17a. Oznacza to, że płot cmentarza znajdował się tuż przed dzisiejszym placem zabaw. By dokładniej wyobrazić sobie lokalizację cmentarza można skorzystać z galerii z nakładką. Przed wojną działka nosiła numer Friedhoffstraße 6. Wejście do cmentarza od strony ulicy miało znajdować się na wylocie ulicy Księcia Borysa – tam znajduje się przewrócony kawałek muru wsparty cegłami, czasami „robiący” za ławkę. Element ten posiada zawiasy. Według różnych opowieści może być to fragment bramki cmentarnej. Do niedawna (2015?) działał obok wylotu Księcia Borysa kiosk. Miałem okazję zapytać dawną właścicielkę, czy jest świadoma tego, że jej sklepik znajduje się na terenie cmentarnym – według tej bardzo fajnej pani miasto nie pozwoliło jej na postawienie kiosku z większym fundamentem. Dzisiaj na miejscu cmentarza rośnie wiele starych drzew, w tym dęby, graby, klony i kasztanowce. Pochówki wstrzymano prawdopodobnie w latach trzydziestych, gdy dynamicznie zaczęła się zabudowa wzgórz w kierunku ulicy Wojciechowskiego, Zdrojowej, Malinowej i Milewskiego. Losy powojenne są okryte łuną zapomnienia – nie ma pewności, kiedy dokładnie zlikwidowano nagrobki oraz teren. 

Opiekun cmentarzy, Walter Wille

Wśród ksiąg adresowych i kolumn opisujących przypisanie mieszkańców do adresów ciężko znaleźć… opiekuna cmentarzy. A jednak! Poszukują informacji do innego postu (kafelek wyżej) pojawia się pan Walter Adolf Wille, noszący dopisek „friedhofsoberinspektor” (w luźnym tłumaczeniu inspektor cmentarny). W 1930 roku widnieje jako mieszkaniec dawnego adresu Nemitzer Straße 16, czyli ulicy Niemierzyńskiej. Wiemy gdzie dokładnie stał domek, jaki zamieszkiwał pan Walter Wille opiekując się szczecińskimi cmentarzami – tu również znajdującymi się przy ulicy Niemierzyńskiej. Domek inspektora cmentarnego stał obok dzisiejszego przystanku tramwajowego przy fontannie i Muzeum Techniki, od strony dzisiejszego parku, a dawnego cmentarza niemierzyńskiego. Był to nieco większy budynek – wielkości pobliskiej sali gimnastycznej aktualnej szkoły. W jego miejscu jest dziś mały „wypustek” w murze oporowym tuż przy wejściu do parku, za przystankiem. Pod koniec lat trzydziestych przechodzi na emeryturę i przenosi się z nieistniejącego dziś domku na przeciwko fontanny przy Niemierzyńskiej. Zdaje się, że pan Walter Wille zniknie z ksiąg przed 1943 – ostatnią. Oczywiście nie był jedynym „inspektorem cmentarnym” w Szczecinie. Cmentarzami zarządzało szczecińskie Friedofs-Verwaltung, czyli po prostu administracja cmentarna. Rolę inspektora po panu Wille przejął pan Rudolf Tolks, który będzie piastował stanowisko do końca wojny.

Pan Walter Adolf Wille, inspektor cmentarny, zmarł w trakcie II Wojny Światowej. Pracował w swoim zawodzie przy Niemierzyńskiej prawdopodobnie około 40 lat. Wcześniej domek w jakim pracował nosił numer 14a. Można być niemal pewnym, że został pochowany w Szczecinie, mimo że sam opiekował się cmentarzami – 4 lata po jego śmierci Stettin stał się Szczecinem. Zmarł 25 sierpnia 1941 roku, kilka lat po przejściu na emeryturę, pod adresem zamieszkania Luisenstraße 20 (Staromłyńska), o 21:00. Urodził się 25 maja 1870 roku w Salzwedel. Jego ojcem był maszynista kolejowy Adolf Wille, z Magdeburga, matka była nieznana. Syn otrzymał na drugie imię swojego ojca. Żoną Waltera była Anna Elise Katharine Wille, z domu Lamberty, zamieszkała z panem Walterem. Pobrali się 2 sierpnia 1926 roku w Szczecinie. Uznałem, że wspomnę pana Waltera mimo, że zajmował się wieloma cmentarzami z prostego względu – był prawdopodobnie ostatnim „inspektorem cmentarnym”, który pracował w czasie aktywności cmentarza na Tatrzańskiej.