Wiele osób myśli, że sztuka „skubania” kamienic z detali i zdobień to nasza – polska – powojenna „sztuka”. To błędne myślenie  W przedwojennym Szczecinie jest dużo przykładów, że niechęć do detali, taniość, „nowoczesność” istniała już na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych. Dawne budynki pełne zdobionych detali, ram okiennych, wykuszy, podpór dachowych lub rzeźb uznawano ówcześnie za sztukę „staromodną” i tandetną. Ta kamienica jest jednym z takich przykładów. Szczecinianie uwielbiają narzekać na to, że niektóre kamienice były tak cudownie zdobione, a po wojnie to z pewnością my „oskubaliśmy” je z detali. To błędne myślenie, często oparte o zwykłą niewiedzę. Dzisiejszy narożnik, w którym artykuły klepie Kurier Szczeciński pamięta jeszcze swoimi „kośćmi” czasy XIX wieku. Na parterze znajdowała się bardzo popularna kawiarnia z przedogródkami – tam, gdzie do niedawna (2023) znajdowała się księgarnia. Jak to wyglądało? A tak:
https://www.facebook.com/…/Szcze…/posts/605376776765346/

Po gruntownej „przebudowie” w końcówce lat trzydziestych obiekt przybrał taki kształt, który znamy dzisiaj, a nad wejściem zawisła wielka „wrona z krzakiem”. Ciekawie musiała „pierdutnąć” o ziemię  Dlaczego? Bo są fotografie  z wczesnych lat pięćdziesiątych, gdy okrągły znaczek z „krzakiem” jest poobijany, a samej „wrony” już na gnieździe niema. Taką fotkę pokazywał kiedyś Yanek:
https://www.facebook.com/…/Szcze…/posts/785609655408723/