Franz Luck i jego piwo z dawnego Altdamm (Dąbie) 

Jedną z ciekawszych pasji wielu kolekcjonerów jest zbieranie nie tylko dawnych pocztówek, znaczków, czy kapsli ale również starych butelek – z XIX i początku XX wieku lub jeszcze starszych. W kontekście historii Szczecina one również są świadkami dawnych czasów oraz miejsc, które zmiotła II Wojna Światowa albo po prostu upływający czas. Takich przedmiotów nie będzie już nigdy więcej, ich może być tylko mniej – czasami są niszczone nieumyślnie w trakcie przebudów, remontów lub budowy nowych budynków, kiedy okazuje się, że w wykopie zakopano w dawnych czasach śmieci. Wśród nich właśnie butelki, z czasami krótko istniejących szczecińskich browarów albo marek i producentów. Wśród niedawnych znalezisk pojawiła się butelka z dawnego Altdamm, dzisiejszego Dąbia, części Szczecina jaka dawniej była osobnym niezależnym miastem. 

W kontekście przedwojennych szczecińskich piw oraz browarów trzeba przypomnieć książkę „Piwo w Szczecinie do roku 1945” Krzysztofa Żurawskiego, którą można szukać w księgarniach, sklepach lub w internecie. W tym poście przyjrzymy się nieco stłuczonej buteleczce, którą sprzedawał przed II Wojną Światową pan, później jego żona i syn w dawnym Dąbiu. Znalezisko jest ciekawe, bo po miejscu, w jakim żył pan Luck nie pozostał praktycznie żaden ślad – Dąbie zostało bardzo mocno zniszczone w trakcie wojny i miejsca, w jakich działały dawne destylarnie, browary lub sklepy sprzedające piwo pod własną marką zniknęły z powierzchni ziemi.

Buteleczkę sprzedawał pan Franz Luck w dawnym Altdamm, co sugeruje oczywiście napis firmowy. W sieci znajdują się o nim małe informacje w portalach, które opisują tak zwane dawne porcelanki – czyli kapsle lub porcelanowe korki zatykające główki butelek. Butelki też bywają prezentowane i opisywane, ale najczęściej bez kontekstu miejsca lub wątku rodzinnego postaci, które stoją za marką albo sklepem. Franz Luck prowadził duży zakład destylarni i produkcji napojów alkoholowych, żył przy dawnej Mühlentorstraße 28, gdzie również żyła Ida Luck, wdowa, jaka była właścicielką numeru po śmierci męża. W polskim tłumaczeniu to dawna ulica Bramy Młyńskiej, a do 1935 roku była to po prostu Młyńska. Dzisiaj to ulica Anieli Krzywoń, a numer 28 mielibyśmy na odcinku między Mierniczą, a Gierczak, od strony dyskontu NETTO.

Budynki te nie przetrwały II Wojny Światowej oraz późniejszych rozbiórek zniszczonej tkanki miasta. Za buteleczką kryje się konkretnie Franz Wilhelm Theodor Luck, jaki urodził się 15 lipca 1873 roku, ochrzczony został 24 sierpnia i przeniósł się do Dąbia. Już jako młody człowiek stał się dość obrotny, bo jeszcze w ostatnich latach XIX wieku (mając ponad 20 lat) założył swój sklep z towarami kolonialnymi, a także z własną marką piwa. Żoną została wspomniana pani Ida Luck z domu Krumm. 29 marca 1897 roku w Seefeld. Zmarł 27 kwietnia 1934 roku w Dąbiu (Altdamm) w swojej kamienicy. Jego ojcem był Franz Wilhelm Luck, a matką Johanna Caroline Luck z domu Ruenger.