Johannisthal – nieistniejący dwór przy ulicy Arkońskiej 

Wydarzenia w dawnym Johannisthal

O tym, że już pod koniec XIX wieku (1898) działał tu dworek przerobiony na miejsce rekreacji i gastronomii wiemy z prasy końca XIX wieku. W 1895 roku pojawia się ogłoszenie najmu stałego zjeżdżalni, labiryntów i hipodromów, jakie miałyby być użyte w Johannisthal bei Stettin w obiekcie restauracyjnym. Przejdźmy dalej od tego, co ciekawego działo się w dawnym dworku Johannisthal przy Arkońskiej – to mówi nam dawna prasa. Informację o zabawie i tańcach, które zorganizowała partia socjaldemokratyczna 1 maja 1901 roku w Johannisthal poznamy w krótkiej notce z Stralsunder Tageblatt. Również z 1901 roku dowiadujemy się o nieszczęśliwym wypadku – na terenie Johannisthal były zamontowane urządzenia do zabaw, między innymi huśtawki. Na jednej z nich bawiła się kobieta zajmująca tkactwem i jej koleżanka. Huśtały się tak mocno, że obie upadły z impetem i wysokości na ziemię. Jedna z nich doznała wstrząśnienia mózgu i potłuczeń, została później ambulansem odwieziona do swojego miejsca zamieszkania przy dawnej Rosergarten, dziś Podgórnej. W trakcie I Wojny Światowej kompleks restauracji Johannisthal przejęło wojsko i tymczasowo umieściło w nim lazaret dla rannych żołnierzy. Co ciekawe, wśród leczących tam rany byli nie tylko Niemcy, ale też przedstawiciele państw ententy, jacy często chwalili dobrą opiekę. Był to standard ówczesnego pola wojny – wróg jest wrogiem na froncie, nie kiedy jest ranny. Niemcy opatrywali rannych Francuzów lub Brytyjczyków, ci na swojej stronie opatrywali rannych i pojmanych Niemców. Jednym z żołnierzy ententy był Matthew Harold Wilks, o jakim można poczytać w dodatkowym bloczku niżej. Dodatkowo dowiadujemy się, że jednym z operujących lekarzy w trakcie I Wojny Światowej był doktor Theodor Schmidt. Innymi wydarzeniami, które warto wspomnieć w temacie Johannisthal to przedłużanie linii tramwaju numer 3, który początkowo miał swoją krańcówkę nieopodal restauracji (1907), by następnie wydłużyć linię (1912+) do Lasku Arkońskiego.

We wzmiance z 1922 roku dowiadujemy się, że 30 czerwca miał miejsce letni festyn. Wszystko rozpoczęło się o 4 po południu, zaplanowano wypuszczanie gołębi przez dzieci, a dla kobiet puszczanie latawców. Wydarzenie uświetniła też orkiestra wojskowa, a wejście kosztowało 6 marek, zaś dla dzieci 2 marki. Przewidywano też, że może być zła pogoda – wtedy planowano przełożenie wydarzenia na sierpień. Do tragicznego wypadku doszło w Johannisthal pod koniec kwietnia 1925 roku – Coburger Zeitung donosił, że w trakcie ceremonii zawieszenia wiechy pod budowę nowego pawilonu muzycznego 28 kwietnia majster rozpoczął przemówienie, a rusztowanie zawaliło się na dużą liczbę osób, sześć ciężko rannych trafiło do szpitala. Następne znane wydarzenie podaje prasa z 1928 roku pisząc o koncercie w ogrodzie majątku Johannisthal, jaki odbyć się miał o 20:30 wieczorem. „Gwiazdą” wieczoru była grupa trębaczy z drugiego korpusu piechoty. Kolejne wymieniane w prasie wydarzenie znamy z 7 lipca 1929 roku, kiedy odbywał się wielki koncert wojskowy. Gwiazdą programu był korpus trębaczy pod przewodnictwem mistrza o nazwisku Wachtlin. Znamy jego nazwisko dokładnie, bo był mieszkańcem Szczecina – był to Hermann Wachtlin, który w 1929 roku  żył pod dawną Kurfürstenstraße 11/12 na III piętrze. Dzisiaj to ulica Kopernika. Zaś za śpiew odpowiadał chórmistrz Kurt Fiering. Wielkie wydarzenie zaczynało się o 15, a następnego dnia wielkie dziecięce święto radości, od 15:30 przy udziale wspomnianej kapeli. Wspomniano też, że zabawę dla dzieci uświetni… Onkel Bubi (Wujek Bubi), kimkolwiek był! Wiadomo też, że jeszcze za czasów nazistowskich – u schyłku istnienia dworku Johannisthal – czyli od 1933 roku do 1935 roku (gdy go wyburzono) często festyny i targi mające miejsce w pobliskich targach niemierzyńskich (dziś teren wybiegów dla zwierząt ZUT na rogu Papieża Pawła VI) kończyły się poczęstunkiem w restauracji.