Łukasiewicza 9, dawny dom wdowy Weeber 

Raz jeszcze zajrzyjmy na uliczkę Łukasińskiego, skąd poza samymi wątkami o dawnych mieszkańcach „zdobyłem” ( 😀 ) też dokumenty budowlane. Temat dzisiejszego oraz dawnego patrona ulicy opisany jest w innym poście na temat innego budynku z tej uliczki – pod tym adresem. Opisywany adres znajduje się w samym rogu uliczki, w zaułku, mimo że Łukasiewicza to ulica ślepa i bez wyjazdu.  Wątek dawnych mieszkańców budynku jest o tyle ciekawy, że żyła tam rodzinka – córka i matka. Ojciec dziewczyny oraz mąż właścicielki zmarł ponad 20 lat wcześniej. 

Franz Torka, architekt

Poszukiwania starych dokumentów na temat szczecińskich domów i willi (przedwojennych) jest o tyle ciekawe, że możemy nawet znaleźć dane architektów. W dzisiejszym Szczecinie, który żartobliwie powinien znów stać się stolicą Księstwa Pomorskiego o dawnych „standardach” przydałoby się coś, co funkcjonowało kiedyś – baupolizei. Co to takiego? To policja budowlana. Dawny urząd, który dbał o najmniejsze szczegóły i standardy budowli. Dziś „pierdolnąć” (nazywajmy rzeczy po imieniu) w mieście można dosłownie cokolwiek omijając przepisy. Nie ma nad tym praktycznie żadnego nadzoru, a „nadzór budowlany” to rzecz niemal zahaczająca o abstrakcję. Dawny baupolizei miał bardzo dużo uprawnień oraz możliwości i faktycznie działało to niemal jak policja do spraw budownictwa. Architekt złożył dokumenty na opisywany domek Łukasiewicza 9 / Holbeinweg 9 w 1934 roku. Uroczo z dzisiejszej perspektywy wygląda prośba do baupolizei o tymczasowe pozwolenie na budowę, a nagłówek brzmi „Składam z wielką pokorą”. Dziś deweloper śmieje się w twarz wszystkim robiąc cuda na kiju w stylu „tarasowych pięter”, które według prawa budowlanego nie są piętrami, ale można na nich zrobić mieszkania 😉

Architekt Franz Torka niestety mógł doświadczyć zniszczenia swojego biura. W 1943 roku jego mieszkanie znajduje się na dawnej Arndtstraße 6 (Monte Cassino), ale już jego biuro znajdowało się w momencie budowy domku (1934-35) pod Kronenhofstraße 25, na rogu z  Gutenbergstraße. Obie te ulice dzisiaj nie istnieją, a zabudowa została rozebrana na cegły po uszkodzeniach wojennych. Gdzie był ten adres? Dzisiaj to skąpany w zieleni obszar bloków mieszkalnych na północnej stronie Malczewskiego, w pobliżu numerów 17 i 18. Tak! Ten obszar był zabudowany kamienicami, a dziś jest tam masa zieleni.

Wiemy z dokumentów, że właścicielką była poniższa pani Elise, ale współwłaścicielką była żona żyjącego tu okręgowego inspektora, a nią była Gertrud Bartke z domu Weeber. Zacznijmy od niej. Konkretniej współwłaścicielką domu była pani Luise Gertrud Weeber, która przyszła na świat na święta Bożego Narodzenia, 26 grudnia 1903 roku. W wieku 23 lat, 22 czerwca 1927 roku wyszła za mąż, a jej wybrankiem serca został Artur Otto Adolf Bartke – późniejszy mieszkaniec domku Łukasiewicza 9. Czyli oznacza to, że w domu mieszkała cała rodzina. Matka, córka oraz jej mąż. Ten w momencie ślubu był pracownikiem policji.