Nieistniejący cmentarz przy Kwiatów Polskich 

Mówi się, że niemal każdy stary park w Szczecinie to teren pocmentarny. Jest w tym trochę prawdy, ale nie każdy park nim był, a także to już za niemieckich czasów część cmentarzy przerabiano na parki – przykład północna część Parku Żeromskiego. Pozostawiono tam sektory z zabytkowymi grobami już wiele lat przed wojną, a sporą część przeznaczono pod założenie parkowe. Dzisiaj zaglądamy na bardzo zapomniany stary cmentarzyk, po którym nie pozostał praktycznie żaden ślad poza wzmiankami w książkach (np. Marka Łuczaka) oraz w opisach takich jak ten. Dawny Osów (Wussow) miał trzy cmentarze, z których historycznie do dziś ostał się jeden – o nim w dodatkowym kafelku poniżej. Dwa pozostałe to teren przykościelny oraz nieistniejący cmentarz przy ulicy Kwiatów Polskich, który właśnie „pada ofiarą” tego opisu.

By dotrzeć na lokalizację starego cmentarza musimy udać się na skrzyżowanie ulicy Spadziowej i Kwiatów Polskich, przechodząc ścieżką między adresem Miodowa 24 oraz Miodowa 26. Stary cmentarzyk ciągnąć się będzie na wschodzie od ulicy Spadziowej, do domku z adresem Kwiatów Polskich 16. Aktualnie to zarośnięty teren, na jakim nie są znane pozostałości żadnych nagrobków lub płyt nagrobnych, mimo przeprowadzonych prac poszukiwawczych. Dzisiaj część stanowi zarośnięty teren, częściowo trawnik, a częściowo dziwne „domki” zbudowane z cegieł – coś na kształt altan ogrodowych.

Cmentarz miał powstać w 1870 roku i jest doskonale widoczny oraz oznaczony na mapie z około 1888 roku, co pozwala określić jego dawną wielkość. Do dzisiaj zachowało się trochę starodrzewu, który wyróżnia się na tle zdjęć lotniczych okolicy. Nekropolia działała podobno przez 67 lat – do 1937 roku. Dzisiaj niestety w pobliżu nie ma żadnej tablicy lub informacji o znajdującym się tu cmentarzu, a według mieszkańców płyt nagrobnych nikt nie widział w tym miejscu od dawna, o ile w ogóle. Pytając w okolicy nie otrzymałem żadnej informacji, by ktokolwiek pamiętał w tym miejscu stojące nagrobki od przynajmniej kilkudziesięciu lat. Część starych płyt przetrwała na cmentarzu przy ulicy Zawiłej, ale los tych, które były faktycznie z cmentarza przy Kwiatów Polskich zdaje się być nieznany.

Smuci fakt, że niewiedza połączona z powszechnym u nas zjawiskiem śmiecenia „pokryła” też ten obszar – na terenie pocmentarnym znaleźć można puszki, butelki, worki z odpadami oraz „altanki” zrobione z cegieł oraz folii. W karcie cmentarza i spisie zabytków podano, że cmentarz założono w 1870 roku po tym, jak wypełnił się cmentarz przykościelny. Wypełniający kartę w 1996 roku pan Henryk Grecki zapisał, że nie zachowały się żadne nagrobki, a wnioskuje się o upamiętnienie miejsca oraz uporządkowanie terenu.