Po krótkiej przerwie ponownie czuję nawoływanie z puszczy – potrzebę udania się na nieistniejące miejsca i przybliżenia ich historii mieszkańcom Szczecina oraz okolic. Dzisiejsza wyprawa to dawny folwark Raminshagen, znajdujący się pomiędzy Zalesiem oraz Stolcem, obok mokradeł wokół jeziora Świdwie, dawnego Neuendorfersee. Z jednej strony tereny wokół tej lokalizacji zalesiły się – z dawnego Raminshagen byłoby widać położone lekko wyżej Habichtshorst, o jakim w kafelku poniżej, z drugiej jednak jezioro Świdwie przysycha od przynajmniej 160 lat. Mapy i fotografie lotnicze oraz satelitarne pokazują nam, że jezioro te zmniejsza powoli swoją powierzchnię. Nie ma w tym nic niezwykłego – dzisiejsze łąki między niemieckimi Ahlbeck i Hintersee były setki lat temu dużym jeziorem. To zmiany liczące setki, a nie kilkanaście lat. Co ciekawe, już dawne publikacje sprzed ponad stu lat opisywały proces wysychania jezior na północny zachód od Szczecina zaznaczając, że część to efekt melioracji oraz osuszania bagnisk przez człowieka, a część to cykl naturalny spowodowany naturalnym zarastaniem zbiorników wodnych. Innym skutkiem są… lasy… te wokół Szczecina powiększyły się w ciągu ostatnich 200 lat zajmując dawne łąki, pola uprawne, nieużytki w wyniku większej centralizacji życia ludzi wokół miast. Dawny Raminshagen leżał niegdyś na skraju lasu i do jeziora mieliśmy około 200 metrów. Dziś leży w lesie, podobnie jak zalesiły się nieużywane już pola uprawne. Jezioro na odległości kilkuset metrów zarosło, tracąc swoją powierzchnię na przestrzeni ostatnich 160 lat. Na mapach szwedzkich zaznaczane jest jeszcze jezioro na południu o nazwie Krinz See, które po latach zamieni się w bagnisko.

Dziś pozostałości osady są oddalone od najbliższych zabudowań i bardzo “samotne”. Docierają tam głównie ci, którzy wiedzą że w tym miejscu żyli kiedyś ludzie – tuż za dawnym i również nieistniejącym Seemühle (Rybocin), albo po prostu za wsią o pięknej nazwie Stolec, musimy przejść się ponad półtora kilometra na wschód. Tam znajdziemy pozostałości po dawnym folwarku, które co charakterystyczne dla osad rozebranych jeszcze przed II Wojną Światową – jest w pełni posprzątany. Pobliski nieistniejący Habichtshorst (kafelek niżej) również został opuszczony przed II Wojną Światową i większość pozostałości uprzątnięto już przed przełomowym 1945 rokiem. Folwarku Raminshagen nie znajdziemy też na mapie Wielkiego Miasta Szczecin. Pomiędzy jeziorem Stolsko oraz Zalesiem lokalizacja ta już nie występuje. Wędrując dziś po tych leśnych obszarach aktualna ścieżka może wprowadzać w błąd – to dawna granica folwarku, a nie droga poprzez folwark. Spacerując nią jesteśmy w dużym budynku gospodarczym lub domu zarządcy folwarku, zaś droga poprzez dawny Raminshagen przebiega po wschodniej stronie, lekko w lesie. 

Jednym z ciekawszych momentów w moim życiu był fakt, że pracując nad tematem nieistniejącego folwarku Raminshagen trafiłem w 2024 roku na płytę nagrobną kobiety, która tam się urodziła – w trakcie prac z Markiem Łuczakiem na cmentarzu przykościelnym we wsi Stolec, na południowy zachód od folwarku. Jej historia znajduje się poniżej w akapicie poświęconym dawnym mieszkańcom Raminshagen, których udało się ustalić oraz opisać.