Są miejsca, które zatarły się nawet na mapach po II Wojnie Światowej oraz nie otrzymały swojej nazwy „urzędowej” w 1947 roku, gdy nazwy niemieckie zmieniano na polskie. Na temat opisywanej dziś lokalizacji i dawnego folwarku w polskich opracowaniach są tylko strzępy informacji. Opisując powoli podszczecińskie osady dotarłem też do nieistniejącego Habichtshorst, który leżał na północ od jeziora Świdwie. 

Wśród źródeł pojawiają się wzmianki mówiące o średniowiecznym pochodzeniu nieistniejącego dziś folwarku i osady Habichtshorst – między innymi w książęcych opisach smolarni w obszarze późniejszego majątku Stolzenburg (Stolec), gdzie wśród nich wymienia się właśnie Habichtshorst. W 1551 roku książę szczeciński Filip I Wołogoski miał potwierdzić przynależności majątków w okolicy – w tym folwark w Habichtshorst pod dzisiejszym Stolcem. Następnie chronologicznie, w Archiwum Państwowym w Szczecinie zachowały się dokumenty (sygnatura 65/6/0/16/1218 i 65/6/0/16/1217) z lat 1611-1617 dotyczące nieuprawnionego wyburzenia domu w dawnej osadzie Habichtshorst. Osadę widzimy również na mapach szwedzkich z końcówki XVII wieku, a także później w XVIII wieku w opracowaniu Brüggemanna, gdzie prócz wzmianki o smolarni jest informacja o istniejącej w osadzie chacie rybackiej. W dawniejszych źródłach z nazwy znika czasami litera „s”, mimo że chodzi o to samo miejsce – Habichthorst. W poszukiwaniach należy uważać na kilka innych miejsc o tej nazwie, między innymi po niemieckiej stronie, na zachód od Gryfina. Majątek folwarku był własnością dzierżawioną, która leżała w obszarze Stolzenburg (Stolec), podzielony był na dwie części: północno wschodnią z siedmioma budynkami, z których 5 stało wokół prostokątnego placu oraz południowo wschodnią złożoną z dwóch budynków.

Dzisiaj z folwarku niewiele zostało, a dotarcie do tego miejsca wymaga od nas albo roweru albo spaceru – od najbliższej publicznej drogi do dawnego Habichtshorst mamy około półtora kilometra. Należy zaznaczyć, że mimo ubitej drogi nie jest to droga publiczna – na zjeździe z asfaltowej trasy na Dobieszczyn znajduje się wyraźny zakaz wjazdu oraz szlaban. W osadzie znajdował się piec do wypalania węgla drzewnego, smolarnia oraz pola uprawne. Dzisiejsze ledwie widoczne pozostałości po Habichtshorst leżą w lesie, który w sekcjach jest wycinany do pozysku drewna, a następnie ponownie obsadzany, cyklicznie. W kwestii zadrzewienia zmniejszyło się od północy dzisiejsze jezioro Świdwie (Neuendorfersee), zarastając lasem w północnej części. W XIX wieku folwark leżał na łąkach, nieco oddalony od najbliższych drzew.