Plac Janiny Szczerskiej, dawny Schinkelplatz w Szczecinie 

Im więcej lat mija od śmierci patrona ulicy lub placu w mieście tym mniej ludzi pamięta kim konkretnie była dana osoba, a nazwa staje się trochę “zwyczajowa”. W historii Szczecina pani Janina Szczerska zapisała się złotymi literami i z pewnością starsze pokolenia jeszcze ją pamiętają. Za kilka miesięcy w stosunku do publikacji tego opracowania minie 80 lat od uroczystości inauguracji pierwszego roku szkolnego w polskim już Szczecinie. Niewielu wie, jaką nazwę nosił plac, który dzisiaj nosi imię Janiny Szczerskiej przed II Wojną Światową, a wokół tej nazwy też są różne ciekawostki. Założenie tego parku jest dziełem przedwojennym, chociaż miało nieco inny styl – to trójkąt między ulicami Piastów, Sikorskiego oraz Pułaskiego, z jednym z narożników przy Placu Kościuszki.

Przed II Wojną Światową od strony placu znajdował się niewielki trawnik, a w środku od strony Starej Chemii (gmachu uniwersytetu technologicznego), były alejki oraz niewielki placyk na wzniesieniu – dziś również jest, przy rogu z Sikorskiego i Pułaskiego. Różnicą jest basen fontanny, która w okresie zimowym często jest wykorzystywana na instalacje świetlne, a latem niestety od kilku lat rzadko jest uruchamiana. Fontanna powstała w miejscu utworzonego w czasie wojny basenu przeciwpożarowego. Mimo wszystko to jeden z cenniejszych parków w tej okolicy, miejsc odpoczynku wśród zieleni jest tu niewiele, z uwagi na gęstą przedwojenną zabudowę. Przy przystankach autobusowych i tramwajowych zawsze jest sporo ludzi, do tego masa ławek, kilka placów zabaw, postawione niedawno kosze na śmieci oraz ciekawie zaprojektowane, a jednocześnie nie rzucające się nowoczesnością ławki. I kiosk… Wciąż opierający się powolnemu zamieraniu takich miejsc, na rogu, przy Placu Kościuszki. Niech trwa jak najdłużej!

Schinkelplatz

Powstał na początku XX wieku wraz z przekształceniem układu urbanistycznego tej części miasta – w kierunku dawnego majątku Alt-Torney (Stary Turzyn), zajmując część obszaru znanego na przełomie XIX i XX wieku jako Villa Colonia. O niej może pojawi się osobne opracowanie – patrz mapa lokalizacji pod opracowaniem. Nazwa Schinkelplatz była powiązana z pobliską (południową) Schinkelstraße, czyli dzisiejszą Kazimierza Pułaskiego. Postać stojąca za nazwą to konkretnie Karl Friedrich Schinkel, okręgowy powiatowy radca budowlany. Urodził się 13 marca 1781 roku w Neuruppin, 60 kilometrów na północny zachód od Berlina. Jego inspiratorem do stania się architektem był znany Friedrich David Gilly, a sam Schinkel otrzymał “spadek” w postaci prośby o prowadzenie dalej projektów swojego wcześnie zmarłego (1800) przyjaciela, pod przewodnictwem jego ojca (kontekst: ojca Friedricha, Davida Gilly’ego seniora). Jednym z jego dzieł, które zrealizował, a jakie były również dziełem Friedricha Gilly’ego jest pałac Owiańskich pod Poznaniem.

Zajmował się również rysunkiem oraz awansował na kolejne urzędy architektoniczne oraz budowlane w dawnych Prusach. W 1830 roku staje się oberbaudirektorem, czyli dyrektorem budowlanym, a 8 lat później otrzymuje tytuł oberlandesbaudirektora, czyli naczelnego dyrektora urzędu budownictwa. Od połowy lat dwudziestych zaczął chorować, a podejrzewano przepracowanie, w 1840 zapadł w śpiączkę z jakiej się nie wybudził po wcześniejszym udarze mózgu. Jest autorem między innymi Starego Muzeum w Berlinie, przebudowy zamku Babelsberg w Poczdamie, kościoła świętej Elżbiety w Berlinie, kościoła mariackiego w Müncheburgu, czy kościoła w Strauplitz. W Polsce do dziś stoją jego dzieła, między innymi: pałac arcybiskupi w Gnieźnie, mauzoleum księcia Antoniego Radziwiłła w Antoninie, kościół w Gnieźnie, kościół w Międzyrzeczu, kościół w Mysłakowicach czy pałac w Kamieńcu Ząbkowickim. Miał minimalny związek z dawnym Szczecinem, a konkretnie związek… sercowy.