Wiadukt na Niemierzyńskiej i jego historia

Codzienność bywa ciekawa 🙂

Kiedy ktoś Ci powie, o historii miejsca, które mijasz codziennie w drodze do pracy, szkoły albo do domu. Wiadukt na Niemierzyńskiej zna wielu mieszkańców - ma swój charakterystyczny kolor i kształt. Dość zwyczajny, ale jednak rzuca się w oczy. Kiedyś przejazd pod tym wiaduktem był wąski!

Zaloguj się

Zarejestruj się

Dla kierowców, którzy korzystają z ulicy Arkońskiej, Niemierzyńskiej, Majdańskiego albo Wszystkich Świętych znajdujący się niedaleko zielony wiadukt kolejowy nie jest niczym niezwykłym. Niewielu zadaje pytanie: kiedy pierwotnie powstał? Starsze pokolenie może jeszcze pamiętać dość topornie wyglądający betonowy most z filarem po środku, pod którym musiał zwolnić tramwaj, by „nie urwać”. Takie sytuacje też się zdarzały 😉 Jeszcze mniej osób wie, że nie był to pierwotny i pierwszy wiadukt kolejowy w tym miejscu – znane są fotografie nim przed wojną dokonano pierwszej przebudowy. Nikt wtedy nie przewidywał, że tramwaje staną się nieco większe, ruch samochodów powszechny, a piesi zaczną narzekać na niebezpieczne zwężenie drogi oraz dziwny kształt pod wiaduktem. Informacje o tym, jak wyglądał pierwotny wiadukt oraz ten po przebudowie, który „otrzymaliśmy” po Niemcach w polskim już Szczecinie opisał przedwojenny inspektor.

Niewielu wie, że wyglądał kiedyś zupełnie inaczej, a jeszcze mniej osób zna pełną historię z detalami obiektu, który do dziś wykorzystywany jest przez kolej. Może nie tak często, jak kiedyś, ale dalej słychać czasami charakterystyczny stukot. Opis zmian w kwestii wiaduktu kolejowego na Niemierzyńskiej opisał nam przedwojenny inspektor kolei państwowych ze Szczecina o nazwisku Borchardt. Do lat trzydziestych linia Szczecin – Trzebież (Stettin – Ziegenort) była w tym miejscu jednotorowa, a linię tę w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku dopiero planowano. Była zaznaczana na mapach, ale jako plan. Powstała w 1898 roku, a wiadukt na Niemierzyńskiej miał wtedy szerokość przejazdu pod nim 8 metrów. Pierwszy kadr wykonano krótko przed powstaniem opisu inspektora kolejowego.

Przejazd był wąski i znajdował się po lewej stronie wiaduktu patrząc w stronę szkoły i zajezdni tramwajowej, dziś Muzeum Techniki, a od strony dzisiejszego szpitala – na jezdnię przeznaczono 5 metrów, a 2,5 metra po wschodniej stronie na chodnik. Gmina Niemierzyn (Nemitz) intensywnie działała na rzecz przedłużenia linii tramwajowej w kierunku lasu Eckerberg (Las Arkoński), a wraz z ruchem samochodów przejazd stawał się coraz mniej wygodny i bezpieczny. Droga w ten sposób wprowadzała w błąd jadących z Niemierzyna (tu mamy na myśli okolice Arkońskiej) w kierunku Szczecina. Piesi od drugiej strony musieli iść blisko nasypu, jaki znajdował się na środku dzisiejszego przejazdu pod wiaduktem, powodowało to wypadki. Już przed II Wojną Światową uznano, że wiadukt musi być przebudowany – nie tylko na potrzeby rosnącego ruchu kolejowego, ale również bezpieczeństwa, linii tramwajowej oraz ruchu samochodowego.

🔍︎ Możesz powiększyć kafelki kliknięciem

rzebudowa wiaduktu sprawiła, że umieszczono w przejeździe podpory pośrednie oraz dwie jezdnie, o łącznej szerokości 6 metrów, z krawężnikami i chodnikami po obu stronach o szerokości 3 metrów. Dodatkowo pozwoliło to na utworzenie na wiadukcie drugiego z torów. Strop nośny zaprojektowano w formie pomostu korytowego o grubości sufitu 24 centymetry. Zadbano też, by bele poprzeczne były zgodne z rozstawem osi pociągów towarowych, co ułatwiło ich zakotwiczenie w całej konstrukcji.

Inwestycję przebudowy wiaduktu ukończono w 1930 roku, a doświadczenie wzięto z budowy żelbetowego przejazdu krytego na dawnej Wolgasterstraße (Księcia Warcisława I), jaki powstał w 1927 roku. Zastosowano smukłe żelbetowe sześciokątne kolumny wspierające o średnicy 70 centymetrów jako podpory środkowe i boczne, pomiędzy wspornikiem głównym.

Nasypy wzmocniono również murem z żelbetu, który schodził w kąt na wysokości 1,2 metra nad chodnikiem. Znane są też detale o prowadzonych pracach – najpierw wybudowano część wiaduktu od południa, gdy na starej części wciąż odbywał się ruch pociągów. W trakcie budowy części zachodniej podparto dźwigarami tor wciąż wykorzystywany. Rozpoczęto prace ziemne i dzięki poszerzeniu nasypu od strony wschodniej prace przeniosły się na nową część południową. Następnie rozebrano stary tor – budując część północną i nowy tor drugi. Całość inwestycji wyniosła bez robót nasypowych 86000 ówczesnych marek, a prace przeprowadziła szczecińska firma mająca swoje biuro w domu handlowym przy ulicy Żubrów 1 „Huta Hoch und Tiefbau AG„.

Hej! Możesz nam pomóc!
Na tej stronie nie ma reklam, treści sponsorowanych, płatnych ani irytujących okien. Wysokiej jakości zdjęcia, grafiki, serwer, domenę i licencje utrzymujemy wyłącznie z Waszych wpłat.

Wszystkie informacje oraz detale znajdziesz na stronie Galerii Wspierających.
W imieniu redakcyjnego kiciucha dzięki za rozważenie wsparcia 💝

50 zł Jednorazowo

Twój kafelek w Galerii Wspierających jeżeli chcesz!
Ranga "Mini Wspieracz" na Forum Dyskusyjnym
Wirtualna piona! Dzięki takim ludziom jak Ty możemy opłacać licencje, serwer oraz domenę.

100 zł Jednorazowo

Twój kafelek w Galerii Wspierających jeżeli chcesz!
Ranga "Średni Wspieracz" na Forum Dyskusyjnym
Podziękowania personalne na Grupie Facebook specjalnym postem

Dobry wybór

Dowolnie Jednorazowo

Twój kafelek w Galerii Wspierających jeżeli chcesz!
Ranga "Wspieracz" na Forum Dyskusyjnym zależna od kwoty (Mini 50+, Średni 100+, Wielki 200 +)
Podziękowania personalne na Grupie Facebook specjalnym postem przy wsparciu od 100 zł

Rozbiórka starego i przedwojennego obiektu rozpoczęła się pod koniec marca 2011 roku, zaś nowy wiadukt ukończono pod koniec stycznia 2012 roku, kiedy rozpoczęły się procedury pozwalające następnie na użytkowanie obiektu, a według wzmianki z Kuriera Szczecińskiego budowa trwała niecały rok, od podstaw, a inżynierem kontraktu był pan Mirosław Skrzecz. Co trochę „urocze” to fakt, że Zachodniopomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków w Szczecinie trochę późno się „obudził” z zamiarem wyłączenia karty ewidencyjnej zabytku nieruchomego (jaki nie był wpisany do rejestru zabytków) dopiero w 2021 roku, kiedy przedwojennego wiaduktu już od wielu lat nie było 🙂 Ciekawym wydarzeniem był również powrót tramwaju numer 3 na linię do Lasu Arkońskiego, akurat w obchody 115-lecia uruchomienia tramwaju elektrycznego w Szczecinie – stało się to pod koniec września 2012 roku.

Widzę BŁĄD, mam sugestię!
Ostatnia aktualizacja 11 miesięcy temu
Możesz zgłosić problem lub propozycję rozwinięcia guzikiem poniżej albo dołącz do nas na forum dyskusyjnym.

Paweł Ziatek

Twórca całego tego zamieszania na Szczecin Znany i Historyczny, grzebiący pod każdą przedwojenną cegłą w Szczecinie. Dreptus okolicznus, gatunek pospolity. Droniarz, miłośnik ciemnego piwa, tematyki II Wojny Światowej. Codziennie? Po prostu brodaty brzydal.

facebook.com/groups/SzczecinZnany

Zajrzyj w okolicę postu!

Po prawej stronie znajdziesz mapę z lokalizacją omawianego tematu. To mapa interaktywna!

Możesz ja kliknąć i oddalić widok kółkiem myszy, co pozwoli Ci zobaczyć inne posty znajdujące się w tej okolicy. Możesz użyć „Mapy Historycznej” Szczecina, by zobaczyć ją w pełnej formie. Kliknięcie w ikonę pokaże Ci miniaturę i tytuł.

Nemitzerstraße, Niemierzyńska

Travelers' Map is loading...
If you see this after your page is loaded completely, leafletJS files are missing.

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Skomentuj na forum dyskusyjnym »

Kliknij i rozwiń spis treści

Wirtualna karma

Na serwer

Zdecyduję samemu

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi