Wilcza 4, dawny domek wdowy Heise 

Dzisiaj ulica Wilcza jest popularną trasą północ-południe, która łączy Przyjaciół Żołnierza, Komuny Paryskiej oraz Obotrycką z południem miasta – ulicą Sczanieckiej, Gontyny i dalej do Matejki. Przy górce po zachodniej stronie stoi ukryty pod drzewami przedwojenny mały domek. Większość mieszkańców, która mija ten budynek w drodze do szkoły, do domu lub do pracy nie dostrzega, że powstał przed wojną – nie rzuca się mocno z ulicy, stojąc nieco nad chodnikiem, na górce. Jest też nieco mniejszy od otaczających ten domek innych budynków, których część powstałą po wojnie. Gdzie się znajduje numer Wilcza 4? Po zachodniej stronie odcinka między kładką dla pieszych, a zjazdem w Jarogniewa, czyli przed skrzyżowaniem z Rugiańską. Niewielu mieszkańców wie, że Wilcza ma dwie odnogi – jedną główną i jedną poboczną. Główna przebiega asfaltową ruchliwą ulicą, a druga znajduje się od wewnętrznej strony osiedla i jest to wąski dojazd do tyłów domów – są tam dojazdy do garaży i główne wejścia do części z budynków. Domek Wilcza 4 wyróżnia się wśród innych kształtem i dawnymi delikatnymi zdobieniami, jednak według zdjęć Google z 2019 roku wciąż ówcześnie wymagał remontu. Za budynkiem kryje się pani, która przed wojną prowadziła sklepik kolonialny.

Pani Ida Heise wprowadziła się do opisywanego domku dopiero pod koniec lat trzydziestych. Przez wiele lat prowadziła sklep kolonialny przy dawnej Münzstraße 7. Dzisiaj to ulica Radogoska 7. Kamienica stoi do dziś, a nawet posiada charakterystyczną pozostałość po sklepie znajdującym się na parterze. Jej nazwisko rodowe poznajemy w księdze z 1930 roku oraz wcześniej, gdy już wtedy występuje jako wdowa – była to Ida Heise z domu Lüdtke, która od kilkunastu lat (przed 1943) prowadziła swój sklepik kolonialny pod opisanym wyżej adresem. W połowie lat dwudziestych po sąsiedzku do jej późniejszego sklepu – pod numerem Münzstraße 16 / Radogoska 16 – żył kowal Otto Heise. Jednak to może być ślepy cel. Niestety nie udało mi się ustalić jej dokładnych losów i relacji rodzinnych. Pani Ida po raz pojawia się pod numerem 7 w księdze adresowej z 1926 roku (czyli rok wcześniej), również pojawi się pod numerem 9 jeszcze pracownik portu Walter Heise – niestety, nie odnalazłem żadnych relacji, czy była to rodzina. Jednak skoro pani Ida pojawia się jako wdowa w 1926 roku, a Walter i Otto żyją jeszcze wiele lat, ta nie mogła być żoną któregoś z nich.

Jej domek przy dzisiejszym adresie Wilcza 4, a dawnym Fuchsbergweg 4 powstaje prawdopodobnie w 1937 roku, kiedy dawne ogrody leżące po tej stronie traktu łączącego północ z południem zostają przydzielone do ulicy i podzielone na parcele pod budowę. Prócz niej w domku początkowo nazywanym od jej nazwiska Heise’sches Haus mieszka jeszcze pan Gustav Kiesel, sekretarz miejski. Gdy chwilę przed II Wojną Światową ulica Wilcza (Fuchsbergweg) otrzyma numerację, a domek otrzyma numer 4 wprowadzi się tu jeszcze doktor prawa i w okresie wojny radca okręgowy Walter Habenicht. W ostatniej księdze z 1943 roku wymienieni mieszkańcy dalej są przypisani, ale pojawi się jeszcze kolejna postać – wdowa Erna Kersten.