Wilhelm Kunz i jego kamieniczka Wojska Polskiego 124 

Rzadko zdarza się taka sytuacja, gdzie budynek w mieście jest przez wiele dekad własnością jednego człowieka, a następnie jego żony. Mieszkańcy Szczecina (wszak są Polakami) lubią narzekać. Kiedy jakiś stary budynek o wartości zabytkowej idzie do rozbiórki to ruch jest ogromny wokół tematu. Jednak, kiedy taki obiekt przechodzi remont to gdzieś taka informacja „wpada” i po chwili „wypada”, jak przez pustkę. Przykładem jest opisywana kamieniczka Wojska Polskiego 124 stojąca tuż obok skrzyżowania z Maksyma Gorkiego. Jeszcze kilka lat temu (w 2021 roku) wyglądała paskudnie. W rogi wchodził grzyb, odpadała elewacja, a i samo otoczenie nie należało do ładnych – przerdzewiała latarnia, krzywy chodnik. Dzisiaj nie tylko ta kamieniczka, ale i sąsiednia większa jest wyremontowana.

Obok przebiega linia tramwajowa, a ten odcinek Wojska Polskiego ma duże natężenie ruchu – mieszkańcy mijają opisywaną kamieniczkę bezinteresownie, chociaż wielu musiało zauważyć, że w końcu przeszła remont. Obok znajduje się doklejony pawilon z kwiaciarnią, a trójkątny narożnik z Gorkiego kiedyś stanowiła stacja benzynowa. Okazuje się, że historia tego miejsca jest dużo bogatsza – chwilę przed wojną oraz w trakcie również istniało tu ogrodnictwo na zapleczu, a na narożniku też stała stacja benzynowa, tylko przedwojenna 🙂 Z reguły „nazywam” kamienice lub budynki od imienia pierwszego właściciela, tutaj jednak pierwsze nazwisko było przypisane od adresu dość krótko – niemal 50 lat był to pan Kunz oraz później jego żona.

Carl Klentz

Numeracja Wojska Polskiego zmieniła się kilka razy – w latach siedemdziesiątych XIX wieku parcela, na której do dziś stoi kamieniczka była zwykłym domem i posiadała adres Falkenwalderstraße 60. Dom otrzymuje ten numer pod koniec lat siedemdziesiątych XIX wieku, ale już krótko później zmienia się numer ponownie. Ówczesny Falkenwalderstraße 81 (a po kolejnej zmianie 150 i 124) posiadał budowlaniec zajmujący się instalacjami gazowymi i wodnymi Carl Klentz. Co ciekawe… kilkanaście lat po nim budynek przejmie człowiek o podobnym zawodzie i dość podobnym nazwisku 😉

Ot taki „twist” historii. Niestety nie udało mi się znaleźć żadnych informacji na jego temat poza bardzo ciekawym detalem – po nim na chwilkę budynek przejmie mistrz stolarski, pan Schultz, już w 1882 roku. Zaś pan Carl Klentz występuje z całą swoją rodziną, mając podane ostatnie miejsce zamieszkania „Stettin” będąc pasażerem pokładzie statku płynącego do USA. Możliwe, że wyemigrował 28 września 1881 roku, a urodził się około 1836 roku. Jego rodziną była Caroline, Olga i Paul. Zgadzałoby się to z tym, że nazwisko Klentz znika z szczecińskich ksiąg adresowych akurat w kolejnym roku.